فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

هر خواجه که خیل و حشمش بیشتر است

درد و غم و رنج و المش بیشتر است

دنیا نبود جای سرور و شادی

هر پیشتری درد و غمش بیشتر است