نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

گه هشیارم ز باده گاهی مستم

گاهی چو فلک بلند و گاهی پستم

گه مومن کعبه ام گهی کافر دیر

من ز آن خود آن چنان که هستم هستم