سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲

شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد

از کید حسود و چشم بد غم نخورد

لیکن تو جهان فضل و جود و هنری

اسبی نتواند هر که کند او ببرد