اهلی شیرازی » ساقینامهٔ رباعی » شمارهٔ ۹۲

ساقی هم زخم طعنه شد مستی من

در خاک فرو رفت دل از پستی من

خواهم که چنان گم شوم از ملک وجود

کز هر دو جهان محو شود هستی من