اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۳

ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی

آیینه لعبتان افلاک شوی

آلودگی تن از صفا دورت کرد

مگذار که در همین صفت خاک شوی