اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۷

ای برقع ماه زلف همچون شب تو

جان بر رخ آب خضر از غبغب تو

از رشک قد تو سرو و بر خاک نشست

در آب و عرق فتاد قند از لب تو