اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۳

زن دوست نداری که بود دشمن تو

واتش فکند همیشه در خرمن تو

چون خون ترا نریزد آخر زن تو

کاول فکند دو شاخه درگردن تو