اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹۲

ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم

باور نکنی بیا که سوگند خوریم

ای کان نمک بی شکر لعل تو چند

دندان بجگر نهیم و خون چند خوریم