اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۱

دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم

وز حد بگذشت اشک بی پایان هم

نم در جگرم کجا بود ز آتش دل

جایی که بگرد میرود طوفان هم