اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۱۹

بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس

گر شیر دهی مباش در خدمت نفس

غلطیدن گربه بعد شهوت در خاک

رمزیست که خاک بر سر لذت نفس