اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۸

گر تن ز فروغ روح وامانده شود

از حکمت حق دگر فروزنده شود

استاد ببین که شمعکی میسازد

کافروزد و میرد و دگر زنده شود