اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۹

پیری که ز خستگی تنش تاب خورد

سودش ندهد اگر چه جلاب خورد

برگی که بموسم خزان زرد شود

ریز دز درخت اگر چه صد آب خورد