اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۷

گردون که همیشه خاطر آزار بود

گر لطف کند هم نه بهنجار بود

یک جو ندهد ز هر چه در کار بود

چیزی که نبایدت بخروار بود