اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۶

طالب که دلش در پی مطلوب بود

او را قدم و کرم ز محبوب بود

گر دوست کرم کند قدم شاید زد

آری قدم و کرم بهم خوب بود