اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۲

تا تیغ بر استخوان ز جورت نرسید

آه از جگر سوختگان کس نشنید

فریاد از استخوان هم از زخم نخاست

تیغ تو بنالید چو محروم تو دید