اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۲

شیر از که از آب و هوا خلدوش است

دیریست که از زمانه در گیر و کش است

محبوب منست اگر چه گردید خراب

هرچند که کهنه و خرابست خوش است