اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۹

شهوت ضررش مگو که حالی پیداست

از شیر ژیان خرد مثالی پیداست

از کوزه چو قطره قطره آب چکد

آنروز که کوزه گشت خالی پیداست