اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۶

این عالم بی وفا ندانیم که چیست

کز وی دل کس چنانکه میخواست نزیست

چشمی که به بدمهری عالم نگریست

چون چشمه بهایهای بر خود بگریست