جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۰

پیوسته به دوران تو ای چرخ کهن

با اهل کمال هستی از بس دشمن

چون خامه که سر فرود آرد به دوات

محتاج سیه‌کاسه شوند اهل سخن