جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۰

جویا هر کس که محرم راز بود

با خامشی و سکوت دمساز بود

پر حرف زدن علامت بی خردی است

آری ظرف تهی پر آواز بود