جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

داغت جتی ای شمع دلافروز خوش است

مژگان توام خدنگ دلدوز خوش است

هست ار به گلویت اثر سوختگی

رمزی است که معشوق گلوسوز خوش است