جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

بی نالهٔ زار کی دعا منظور است

آه بی عجز از اثر بس دور است

با قامت خم تیر دعا سخت رساست

از قوت ضعف این کمان پر زور است