جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۰۵

ز آهم حسن روی یار بی‌اندازه می‌گردد

صبا رخسارهٔ میگون گل را غازه می‌گردد

پی جمعیت اوراق خوبی زلف مشکینش

کتاب روی او را رشتهٔ شیرازه می‌گردد