سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷

ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی

سرمست هوی و پای‌بند هوسی

ترسم که به یاران عزیزت نرسی

کز دست و زبان خویشتن در قفسی