سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۵

هرکس درِ کینه زد، دل‌آزاری دید

از کرده‌ی خویشتن بسی خواری دید

نرمی ست علاج کینه‌ی سخت‌دلان

هموار شود سیل چو همواری دید