سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸

الماس به زخم دل فگاران ریزند

سیماب به جام بی قراران ریزند

در موسم گل، قطره ی باران از ابر

اشکی ست که در وداع یاران ریزند