سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

ای دل چه نشسته ای که فرصت نفسی ست

بشتاب به راه تا صدای جرسی ست

در زیر فلک، پی گرفتاری ما

چون خانه ی صیاد به هر سو قفسی ست