سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۳

مندیش که سست عهد و بدپیمانم

وز دوستیت فرار گیرد جانم

هرچند که به خط جمال منسوخ شود

من خط تو همچنان زنخ می‌خوانم