سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶

گویند رها کنش که یاری بدخوست

خوبیش نیرزد به درشتی که دروست

بالله بگذارید میان من و دوست

نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست