ای کاش که جای آرمیدن بودی

یا این ره دور را رسیدن بودی

کاش از پی صد هزار سال از دل خاک

چون سبزه امید بر دمیدن بودی

ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،

یا این رَهِ دور را رسیدن بودی؛

کاش از پیِ صد هزار سال از دل خاک،

چون سبزه امیدِ بر دمیدن بودی!

ای کاش ترا دیدهٔ دیدن بودی

یا گوش مرا هیچ شنیدن بودی

در کرّی و کوریم نبایستی بود

گر یک سر مو روی رسیدن بودی