از بودنی ای دوست چه داری تیمار

وز فکرت بیهوده دل و جان افکار

خرم بزی و جهان به شادی گذران

تدبیر نه با تو کرده‌اند اول کار

هر دل که غم عشق تو را گشت شکار

با کعبه و بتخانه ندارد پیکار

چون در ره عشق کفر و دین یک رنگ اند

بتخانه و کعبه را در آن راه چه کار