مونس همه شب خیال دلجوی تو بود

در چنگ نه زلف غالیه بوی تو بود

هر چند شبی سیه تر از موی تو بود

امید به آفتاب چون روی تو بود

دردم نه ز کعبه بود کز روی تو بود

مستی نه ز باده بود کز بوی تو بود

دردم نه ز کعبه بود کز روی تو بود

مستی نه ز باده بود کز بوی تو بود.

هر چیز که در دو کون جز روی تو بود

عکس تو و یا رنگ تو، یا بوی تو بود

لاف پر پیران جهان گردیده

بازیچهٔ طفلان سر کوی تو بود

از گلشن جان غرض گل روی تو بود

زین باغ مراد سرود دلجوی تو بود

مقصود از آفرینش لوح و قلم

نقش خط سبز و طاق ابروی تو بود