آن شب که من از فراق تو خون گریم

باری بنظاره آی تا چون گریم‌

هر لحظه هزار قطره افزون گریم

هر قطره بنوحه‌ای دگرگون گریم

در هجر تو من ز شمع افزون گریم

وانگه چو صراحی اشک گلگون گریم

چون ساغر باده ام که از دلتنگی

چون نالۀ چنگ بشنوم خون گریم

رفتی و ز رفتن تو من خون گریم

وز غصهٔ افزون تو افزون گریم

نی خود چو تو رفتی ز پیت دیده برفت

چون دیده برفت بعد از او چون گریم

از شرم گناه شاید از خون گریم

از ابر بهار بر خود افزون گریم

اشگی باید که نامه‌ام شسته شود

چون عمر وفا نمی‌کند چون گریم

از هفت سپهر اگر چه افزون گریم

بر کشته هفتاد و دو تن چون گریم

یک چشم سزای لعل بی آب تو نیست

هفتاد هزار سال اگر خون گریم