تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد

چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

گر چشمهٔ زمزمی و گر آب حیات

آخر به دل خاک فروخواهی شد

بی قدر دلا چو خاک کو خواهی شد

در آتش حرص و آرزو خواهی شد

اینجا چو تمام داده ای عمر به باد

آنجا به کدام آبرو خواهی شد