چون شمع محبت تو افروخته شد

پروانۀ نفس من در آن سوخته شد

بشکن قفسوجود وزوباک مدار

مرغی که رمیده بود آموخته شد

تا در دل من عشق تو اندوخته شد

جز عشق تو هر چه داشتم سوخته شد

عقل و سبق و کتاب بر طاق نهاد

شعر و غزل دوبیتی آموخته شد

آن را که به حق چراغ افروخته شد

تشریف بقا به قامتش دوخته شد

بر کرد به خود، هرکه به تقلید افتاد

چون شمع که از ساختگی سوخته شد

تا جامه گلگون ببرش دوخته شد

آن آتش سرخ باز افروخته شد

از آتش او خرمن دل رفت بباد

وز شعله او خانه جان سوخته شد