گنجور

مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۲۸

 

زلف تو که یکروزم از او روشن نه

با خاک برآورد سرو با من نه

با هرچه درآرد سر او زنده شود

کانجا همه جانست سراسر تن نه

مولانا
 
 
sunny dark_mode