هر صبح که روی لاله شبنم گیرد

بالای بنفشه در چمن خم گیرد

انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید

کاو دامن خویشتن فراهم گیرد

هر کس که زمام نفس محکم گیرد

باید که شراب وصل آن دم گیرد

آن کس که بزرگ جمع خواهد خود را

باید که زجمله خویش را کم گیرد

وقت است که دل کمِ دو عالم گیرد

حاصل شدن مرادِ ما کم گیرد

شادی چو به دست می‌نیاید زین پس

اُمیدِ بریده دامنِ غم گیرد

وقت است که دل کمِ دو عالم گیرد

حاصل شدن مرادِ ما کم گیرد