ایام گل است و ابر نم می ریزد

وز شاخ نشاط بار غم می ریزد

در سایه سرو از گل و بادام بهی

باد سحر آمد و درم می ریزد

مشک از سر زلف آن صنم می ریزد

عنبر ز شبستان ارم می ریزد

سر تا قدمش چو سر بسر زیبا هست

خوبی ز سرش تا به قدم می ریزد

خوی از سر زلف آن صنم می ریزد

بر گل ز گلاب ناب نم می ریزد

از حسرت عناب لبش دیده من

خونابه ز چشم ، دم به دم می ریزد