گنجور

محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

 

آن دست که نخل قد آدم ریزد

نخلی به نزاکت قدت کم ریزد

گر نازکیت به سر و آزاد دهند

چون باد صبا بجنبد از هم ریزد

محتشم کاشانی
 
 
sunny dark_mode