گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۲

 

مشنو تو که: گل بی‌سر خاری باشد

یا بادهٔ حسن بی‌خماری باشد

ناگاه برون کند سر از گنج رخت

ریشی، که هرش موی چو ماری باشد

اوحدی
 
 
sunny dark_mode