گر روز پسین چراغ عهدم نکشی

جانی بدهم براحت و خوش منشی

ور جامه اسلام ز من بر نکشی

مرگی که در اسلام بود اینت خوشی!

گر روز پسین چراغ عهدم نکشی

جانی بدهم به راحت و خوش منشی

ور جامهٔ اسلام ز من بر نکشی

مرگی که در اسلام بود اینت خوشی.

ای پیش تو لعبتان چینی حبشی

کس چون تو صنوبر نخرامد به کشی

گر روی بگردانی و گر سر بکشی

ما با تو خوشیم گر تو با ما نه خوشی

ای محرم راز دل چه بیگانه وشی

تا چند برنگ و بوی این باغ خوشی

در گوش تو معرفت شود ناله مرغ

چون خطی اگر فتیله از گوش کشی

خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی

ور جور کنی همانقدر جور کشی

نیشی که زنی ترا همان نیش زنند

کان زهر که خود چشانده یی باز چشی

پیش او گر خط پرگاری کشی

شکل نان بیند بمیرد از خوشی

آمد پیری و، رفت ایام خوشی

در کام شود زهر، اگر شهد چشی

در تن اثری نمانده دیگر ز حیات

وقت است که وارهیم از این مرده کشی!

باریک میان و نغز و طناز و کشی

مه پیکر و زهره وار و خورشید وشی

ایدل اگر از مدینه یا از حبشی

آن بت نشود یار تو تا گبر نشی

ای آنکه به کار عشق با عقل و هشی

چون حربه نداشتی که ما را بکشی

دادم ز برایت ای پری رخ چاقو

تا سر ببری ز عشقبازی به خوشی