چون نور ظهور تو مرا پست کند

وز بادۀ عشق مر مرا مست کند

برتر شوم از عالم امکان آنگه

در عین کمال واجبم هست کند

گفتم که مرا چشم تو می پست کند

گو جور کند بر من و پیوست کند

لعل تو ز روی عذر میگفت مرا

مستست، کسی شکایت از مست کند؟

گر چرخ ترا خدمت پیوست کند

مپذیر که عاقبت ترا پست کند

ناگاه به شربتی ترا مست کند

در گردن معشوق دگر دست کند

خوش آن که شراب همتم مست کند

آوازهٔ امید مرا پست کند

گر دست زنم به کام، در دست دگر

شمشیر دهم که قطع آن دست کند