گنجور

مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۹

 

ای دل تا ریش و خسته میدارندت

دیوانه و پای بسته میدارندت

مانندهٔ دانه‌ای که مغزی داری

پیوسته از آن شکسته میدارندت

مولانا
 
 
sunny dark_mode