یا رب چه خوش است بی دهان خندیدن

بی منت دیده، خلق عالم دیدن

بنشین و سفر کن، که به غایت نیکوست

بی زحمت پا گرد جهان گردیدن

یا رب چه خوش است بر جهان خندیدن

بی واسطهٔ چشم و دهان خندیدن

بنشین و سفر کن که به غایت خوب است

بی زحمت پا گرد جهان گردیدن

گفتم که تو را کجا توانم دیدن

گفتا که مرا کجا توانی دیدن

در روزه چو نیست روی می نوشیدن

گل را بچه کارست چنین خندیدن؟

مشکل کاری بوقت گل اندر پیش

قندیل بجای ساتکینی دیدن

ای عادت من مهر رخت ورزیدن

واندر طلبت گرد جهان گردیدن

تو نور دو چشم منی ایجان جهان

پس بیتو جهان چگونه یارم دیدن

چون مهر تو میتوان نهان ورزیدن

باید ز چه رسوای جهان گردیدن

گوئی که نمی‌توانیم دید آری

با غیر تو را نمی‌توانم دیدن

یارب چه خوش است بی دهن خندیدن

بی منت دیده خلق عالم دیدن

بنشین و سفر کن که به غایت خوبست

بی زحمت پا گِردِ جهان گردیدن

یارب چه خوش است بی دهن خندیدن

بی منت دیده خلق عالم دیدن