گنجور

انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲۷

 

صدرا چو تو چشم آسمان بیند نی

خورشید به پایهٔ تو بنشنید نی

آنجا که تو دامن کرم افشانی

از خاک به جز ستاره کس چیند نی

انوری
 
 
sunny dark_mode