هان! تشنه جگر، مجوی زین باغ ثمر

بیدستانیست این ریاض به دو در

بیهوده ممان که باغبانت به قفاست

چون خاک نشسته گیر و چون باد گذر

هان تشنه جگر مجوی زین باغ ثمر

بیدستانی است این ریاض بدو در

بیهوده ممان که باغبانت بقفاست

چون خاک نشسته گیر و چون باد گذر

در کشور فضل کرده یزدانت صدر

خورشید برِ تو گه هلال و گه بدر

سرتاسر آفاق ترا بنده سزد

افسوس که مانده‌ای تو مجهول‌القدر