آن مه که وفا و حسن سرمایهٔ اوست

اوج فلک حسن کمین پایهٔ اوست

خورشید رخش نگر و گر نتوانی

آن زلف سیه نگر که همسایهٔ اوست

آن فتنه که لطف و دلبری مایه ی اوست

ماهیست که مشک سوده پیرایه ی اوست

بنشست بر آفتاب و روشن دیدم

خورشید که آفتاب در سایه ی اوست