من مستم و نامت به زبان می گویم

معذورم اگر من هذیان می گویم

دانم نرسم به گفت در وصل تو لیک

با عشق توَم خوش است از آن می گویم

با تو قصص درد و فغان میگویم

ور گوش ببندی پنهان میگویم

دانسته‌ام اینکه از غمم شاد شوی

چندین غم دل با تو از آن میگویم

گه صف گلی بصد زبان میگویم

گاهی غم خود بصد فغان میگویم

در گفتن بسیار ز روی همه کس

شرمنده شدیم و همچنان میگویم