با یاد جلال در بیابان رفتیم

وز عالم تن به عالم جان رفتیم

عمری شب و روز در تفکر بودیم

سرگشته برآمدیم و حیران رفتیم

بر بوی یقین درین بیابان رفتیم

وز عالم تن به عالم جان رفتیم

عمری شب و روز در تفکر بودیم

سرگشته درآمدیم و حیران رفتیم

انگشت زنان بر در جانان رفتیم

پیدا بودیم باز پنهان رفتیم

گوئی که برفت نعمت الله ز جهان

رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم

چون غنچه ازین باغ شتابان رفتیم

گر تنگدل آمدیم خندان رفتیم

دیدیم که دوست خوشدل از دوری ماست

صد مرحله زآن جانب حرمان رفتیم

با دوست به گل گشت گلستان رفتیم

وز چشم بد زمانه پنهان رفتیم

اما چو مسافران یعقوب آخر

با یوسف گم گشته به کنعان رفتیم