ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی

گر خاص توی گنه کنی عام شوی

بر رهگذرت دام نهاده است ابلیس

بدکار مباش زانکه در دام شوی

گر همچو من افتادهٔ این دام شوی

ای بس که خراب باده و جام شوی

ما عاشق و رند و مست و عالَم‌سوزیم

با ما منشین اگر نه بدنام شوی

در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی

در دیر حریف باده و جام شوی

یا امّت عقل باش، یا بندهٔ عشق

حیف است درین میانه بدنام شوی